کمبود آب مایع حیات
آب مایع حیات: هفتاد درصد از سیاره ما را آب پوشانده است و به راحتی می توان فکر کرد که همیشه فراوان خواهد بود. با این حال، آب شیرین – موادی که می نوشیم، حمام می کنیم، مزارع مزرعه خود را با آن آبیاری می کنیم – فوق العاده نادر است. تنها 3 درصد از آب جهان را آب شیرین تشکیل می دهد و دو سوم آن در یخچال های یخ زده جمع شده است یا در غیر این صورت برای استفاده ما در دسترس نیست. در نتیجه، حدود 1.1 میلیارد نفر در سراسر جهان به آن دسترسی ندارند و در مجموع 2.7 میلیارد نفر حداقل برای یک ماه از سال با کمبود آن مواجه می شوند. بهداشت نامناسب همچنین برای 2.4 میلیارد نفر مشکل ایجاد می کند – آنها در معرض بیماری هایی مانند وبا و تب حصبه و سایر بیماری های منتقله از طریق آن هستند. سالانه دو میلیون نفر، اکثراً کودکان، تنها بر اثر بیماری های اسهالی جان خود را از دست می دهند.
علل کمبود آب مایع حیات در کشورهای جهان چیست؟
بسیاری از سیستم های آبی که اکوسیستم ها را شکوفا می کنند و جمعیت رو به رشد انسانی را تغذیه می کنند دچار استرس شده اند. آب مایع حیات در رودخانه ها، دریاچه ها و سفره های زیرزمینی در حال خشک شدن هستند یا آنقدر آلوده می شوند که نمی توان از آنها استفاده کرد. بیش از نیمی از تالاب های جهان ناپدید شده اند. کشاورزی بیش از هر منبع دیگری آب مصرف می کند و بیشتر آن را از طریق ناکارآمدی هدر می دهد. تغییرات آب و هوا الگوهای آب و هوا و آب را در سراسر جهان تغییر می دهد و در برخی مناطق باعث کمبود و خشکسالی و در برخی دیگر سیل می شود. با نرخ مصرف فعلی، این وضعیت بدتر خواهد شد. تا سال 2025، دو سوم جمعیت جهان ممکن است با کمبود آب مواجه شوند. و اکوسیستم های سراسر جهان حتی بیشتر آسیب خواهند دید.
آلودگی
آلودگی آب مایع حیات از منابع بسیاری از جمله آفت کش ها و کودهایی که از مزارع شسته می شوند، فاضلاب های انسانی تصفیه نشده و زباله های صنعتی ناشی می شود. حتی آب های زیرزمینی نیز از آلودگی در امان نیستند، زیرا بسیاری از آلاینده ها می توانند به سفره های زیرزمینی نفوذ کنند. برخی از اثرات آنی هستند، مانند زمانی که باکتری های مضر ناشی از فضولات انسانی، آن را آلوده می کنند و آن را برای نوشیدن یا شنا نامناسب می سازند. در موارد دیگر – مانند مواد سمی ناشی از فرآیندهای صنعتی – ممکن است سال ها طول بکشد تا در محیط زیست و زنجیره غذایی جمع شوند. اثرات آنها به طور کامل شناخته شده است.
چالش پیش روی توسعه بخش کشاورزی
کشاورزی از 70 درصد آب شیرین قابل دسترس جهان استفاده می کند، اما حدود 60 درصد آن به دلیل سیستم های آبیاری نشتی، روش های ناکارآمد کاربرد و همچنین کشت محصولاتی که بیش از حد تشنه به محیطی هستند که در آن رشد می کنند، هدر می رود. این مصرف بی رویه آن باعث خشک شدن رودخانه ها، دریاچه ها و سفره های زیرزمینی می شود. بسیاری از کشورهایی که مقادیر زیادی غذا تولید می کنند – از جمله هند، چین، استرالیا، اسپانیا و ایالات متحده – به محدودیت های منابع آب خود رسیده اند یا نزدیک به رسیدن هستند. به این محصولات تشنه این واقعیت افزوده شده است که کشاورزی همچنین آلودگی آن شیرین قابل توجهی را ایجاد می کند – هم از طریق کودها و هم از طریق آفت کش ها – که همگی بر انسان و سایر گونه ها تأثیر می گذارند.
رشد جمعیت
در 50 سال گذشته، جمعیت انسانی بیش از دو برابر شده است. این رشد سریع – همراه با توسعه اقتصادی و صنعتی شدن – اکوسیستم های آبی را در سراسر جهان متحول کرده و منجر به از دست دادن گسترده تنوع زیستی شده است. امروزه 41 درصد از جمعیت جهان در حوضه های رودخانه ای زندگی می کنند که تحت تنش آبی هستند. با ادامه استفاده از آب شیرین در سطوح ناپایدار، نگرانی در مورد دسترسی به آن افزایش می یابد. علاوه بر این، این چهره های جدید به غذا، سرپناه و لباس نیز نیاز دارند، بنابراین فشار بیشتری بر آب شیرین از طریق تولید کالاها و انرژی وارد می کنند.