عوامل اصلی در فرآیند توسعه پایدار
توسعه پایدار چیست؟ در ژوئن 1992، در اجلاس سران زمین در ریودوژانیرو، برزیل، بیش از 178 کشور دستور کار 21 را به تصویب رساندند، برنامه جامع اقدام برای ایجاد یک مشارکت جهانی برای این به منظور بهبود زندگی انسان ها و حفاظت از محیط زیست. کشورهای عضو در اجلاس سران هزاره در سپتامبر 2000 در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک به اتفاق آرا اعلامیه هزاره را تصویب کردند. این اجلاس منجر به تدوین هشت هدف توسعه هزاره (MDG) برای کاهش فقر شدید تا سال 2015 شد. بیانیه ژوهانسبورگ در مورد این برنامه و برنامه اجرایی، که در اجلاس جهانی در آفریقای جنوبی در سال 2002 به تصویب رسید، بر تعهدات جامعه جهانی برای ریشه کنی فقر و محیط زیست تأکید کرد و بر اساس دستور کار 21 و بیانیه هزاره با گنجاندن موارد بیشتر تاکید بر مشارکت های چند جانبه در کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد توسعه پایدار (ریو+20) در ریودوژانیرو، برزیل، در ژوئن 2012، کشورهای عضو سند نتیجه “آینده ای که ما می خواهیم” را تصویب کردند که در آن تصمیم گرفتند، از جمله، فرآیندی را برای توسعه راه اندازی کنند.
دستور کار 2030 برای توسعه پایدار، که توسط همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد در سال 2015 تصویب شد، طرحی مشترک برای صلح و رفاه برای مردم و کره زمین، در حال حاضر و آینده ارائه می دهد. در قلب آن 17 هدف توسعه پایدار (SDGs) قرار دارد که یک فراخوان فوری برای اقدام همه کشورها – توسعه یافته و در حال توسعه – در یک مشارکت جهانی است. آن ها تشخیص می دهند که پایان دادن به فقر و سایر محرومیت ها باید همراه با استراتژی هایی باشد که سلامت و آموزش را بهبود می بخشد، نابرابری را کاهش می دهد و رشد اقتصادی را تحریک می کند – همه اینها در عین حال که با تغییرات آب و هوایی مقابله کرده و برای حفظ اقیانوس ها و جنگل ها تلاش می کنیم.
اهداف توسعه پایدار
اهداف توسعه پایدار چیست! مجموعه ای از اهداف آن برای تکیه بر اهداف توسعه هزاره و ایجاد مجمع سیاسی سطح عالی سازمان ملل در مورد توسعه پایدار. نتیجه ریو +20 همچنین شامل اقدامات دیگری برای اجرای توسعه پایدار بود، از جمله دستورات برنامه های کاری آتی در تأمین مالی توسعه، کشورهای جزیره ای کوچک در حال توسعه و موارد دیگر. در سال 2013، مجمع عمومی یک گروه کاری باز متشکل از 30 نفر را برای تهیه پیشنهادی در مورد توسعه پایدار محصولات تشکیل داد. در ژانویه 2015، مجمع عمومی روند مذاکرات را در دستور کار توسعه پس از 2015 آغاز کرد. این فرآیند با تصویب بعدی دستور کار 2030 برای توسعه پایدار، با 17 SDG در هسته آن، در اجلاس توسعه پایدار سازمان ملل در سپتامبر 2015 به اوج خود رسید. سال 2015 با تصویب چندین توافقنامه بزرگ، سالی برجسته برای چندجانبه گرایی و شکل دادن به سیاست بین المللی بود.
توسعه پایدار و ابعاد آن
امروزه، بخش ابعاد توسعه پایدار (DSDG) در بخش Economical و social سازمان ملل متحد (UNDESA) پشتیبانی اساسی و ظرفیت سازی برای اهداف آن و موضوعات موضوعی مرتبط با آنها، از جمله آب، انرژی، آب و هوا، اقیانوس ها، شهرنشینی ارائه می کند.، حمل و نقل، علم و فناوری، گزارش ر جهانی (GSDR)، مشارکت ها و کشورهای در حال توسعه جزیره کوچک. DSDG نقش کلیدی در ارزیابی اجرای سیستمی سازمان ملل متحد از دستور کار 2030 و فعالیت های حمایتی و اطلاع رسانی مربوط به SDG ها ایفا می کند. به منظور تحقق دستور کار 2030، مالکیت گسترده SDGs باید به تعهد قوی همه ذینفع برای اجرای اهداف جهانی تبدیل شود. هدف DSDG کمک به تسهیل این تعامل است.