دانش تولید پایدار در علم کشاورزی
دانش کشاورزی و تولید پایدار: کشاورزی بزرگترین صنعت جهان است. بیش از یک میلیارد نفر را استخدام می کند و سالانه بیش از 1.3 تریلیون دلار غذا تولید می کند. مراتع و زمین های زراعی حدود 50 درصد از زمین های قابل سکونت زمین را اشغال می کنند و زیستگاه و غذا برای بسیاری از گونه ها فراهم می کنند. هنگامی که عملیات کشاورزی به طور پایدار مدیریت می شود، می تواند زیستگاه های حیاتی را حفظ و احیا کند، به حفاظت از حوزه های آبخیز کمک کند و سلامت خاک و کیفیت آب را بهبود بخشد. اما اقدامات ناپایدار تأثیرات جدی بر مردم و محیط زیست دارد. نیاز به مدیریت منابع پایدار به طور فزاینده ای ضروری است. با افزایش جمعیت جهان، تقاضا برای کالاهای کشاورزی به سرعت در حال افزایش است. ارتباط عمیق کشاورزی با اقتصاد جهانی، جوامع انسانی و تنوع زیستی، آن را به یکی از مهمترین مرزهای حفاظت در سراسر جهان تبدیل کرده است.
رفع آلودگی ازطریق دانش کشاورزی و تولید پایدار
کشاورزی منبع اصلی آلودگی در بسیاری از کشورها است و جز اثرات کشاورزی به حساب می آید. آفت کش ها، کودها و سایر مواد شیمیایی سمی مزرعه می توانند آب شیرین، اکوسیستم های دریایی، هوا و خاک را مسموم کنند. آنها همچنین می توانند برای نسل ها در محیط باقی بمانند. بسیاری از آفت کش ها مشکوک به اختلال در سیستم هورمونی مردم و حیات وحش هستند. رواناب کود بر آبراه ها و صخره های مرجانی تأثیر می گذارد.
بررسی تاثیرات کشاورزی بر منابع آب
کشاورزی تنها گزینه معیشت قابل دوام برای سه چهارم مردم بسیار فقیر جهان است. یارانه های ارائه شده توسط دولت های ایالات متحده و اروپا به کشاورزان خود تولید بیش از حد را تشویق می کند، که قیمت های جهانی را کاهش می دهد و بسیاری از تولیدکنندگان در کشورهای در حال توسعه را مجبور می کند تا از نظر زیست محیطی کم کنند. تولیدکنندگانی که با کاهش برداشت از زمین های پاک سازی شده مواجه هستند، به زمین های وحشی اطراف که سرشار از تنوع زیستی هستند، گسترش می یابند که در نتیجه چرخه ای از فقر فزاینده و از دست دادن تنوع زیستی ایجاد می شود.
مصرف آب
بخش کشاورزی حدود 69 درصد از آب شیرین کره زمین را مصرف می کند. بدون اقدامات خلاقانه حفاظتی، تولیدات کشاورزی آب بیش از حد مصرف می کند و کیفیت آب را کاهش می دهد. این بر سیستم های آب شیرین در سراسر جهان تأثیر منفی می گذارد.
تغییر اقلیم
بسیاری از شیوه های کشاورزی – مانند سوزاندن مزارع و استفاده از ماشین آلات بنزین دار – نقش مهمی در تجمع گازهای گلخانه ای در جو دارند.سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) ادعا می کند که بخش دام به تنهایی مسئول 18 درصد از کل تولید گازهای گلخانه ای است. علاوه بر این، پاکسازی زمین برای تولید محصولات کشاورزی یکی از عوامل اصلی تغییرات آب و هوایی است، زیرا کربن ذخیره شده در جنگل های دست نخورده هنگام قطع یا سوزاندن آزاد می شود.
مدیریت بهینه کشاورزی
WWF شیوه های مدیریت بهتری را برای کشاورزی پایدار شناسایی و اجرا می کند و تا حدودی اثرات کشاورزی را کاهش می دهد. ما برای تشویق حفاظت از تنوع زیستی، بهبود سیاست های کشاورزی و شناسایی فرصت های درآمدی جدید برای تولیدکنندگان، مشوق های مالی ایجاد می کنیم. هنگامی که عملیات کشاورزی به طور پایدار مدیریت می شود، می تواند زیستگاه های حیاتی را حفظ و احیا کند، به حفاظت از حوزه های آبخیز کمک کند و سلامت خاک و کیفیت آب را بهبود بخشد. WWF با همکاری طیف وسیعی از بازیکنان کار می کند تا:
- میزگردهای چند جانبه تشکیل دهید که تأثیرات کالاهای دارای اولویت رو به رشد را تعریف کرده و به طور قابل اندازه گیری کاهش دهد.
- شناسایی و اجرای شیوه های مدیریتی بهتر که از محیط زیست و نتیجه تولیدکنندگان محافظت می کند.
- ایجاد انگیزه های مالی برای تشویق حفاظت از تنوع زیستی.
- بهبود سیاست های کشاورزی شناسایی فرصت های درآمدی جدید برای اطمینان از دوام اقتصادی تولیدکنندگان.
ایران رو با این مدیریتشون نابود کردند