پایداری محیطی چیست؟
به گفته کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه سازمان ملل (سازمان ملل)، محیط زیست پایدار عبارت است از اقدام به شیوه ای که تضمین کند نسل های آینده منابع طبیعی را برای زندگی برابر، اگر نگوییم بهتر، مانند نسل های کنونی، در اختیار دارند. در حالی که ممکن است به طور جهانی پذیرفته نشود، تعریف سازمان ملل بسیار استاندارد است و در طول سال ها گسترش یافته است تا دیدگاه هایی در مورد نیازها و رفاه انسان، از جمله متغیرهای غیر اقتصادی، مانند آموزش و سلامت، هوا و آب پاک، وحفاظت از زیبایی های طبیعی
مقدمه ای بر محیط زیست پایدار
بیایید بگوییم که تیمی می خواهد سیب ها را از درخت سیب خود بچیند. همانطور که تیمی می بیند، او دو گزینه دارد. او می تواند یک پله را بگیرد و تا جایی که سیب ها هستند بالا برود یا می تواند تبر را بگیرد و درخت سیب را قطع کند. تیمی فکر می کند گزینه دوم ایده خوبی است، زیرا به جای اینکه با یک نردبان دست و پا گیر کند، فقط می تواند درخت را کنده و سیب ها را به سطح زمین بیاورد، جایی که به راحتی می تواند آنها را بردارد. تیمی به دلیل ارائه راه حل به خود افتخار می کند، اما شرط می میبندم که می توانید یک مشکل را اینجا ببینید. در حالی که تیمی برای نیازهای فوری خود سیب فراوانی دارد، سال آینده نیازهایش را برآورده نخواهد کرد زیرا درختی برای تولید میوه وجود نخواهد داشت. به عبارت دیگر، تیمی منابع طبیعی خود را حفظ نکرد و دیگر در دسترس او نخواهد بود. تیمی با بریدن درخت سیب اهمیت پایداری محیطی را نادیده گرفت. در این درس، ما به این مفهوم و چند روش استفاده می کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که نسل های آینده می توانند از منابع طبیعی سیاره ما لذت ببرند.
اصل توسعه پایداری
پایداری محیط زیست به عنوان تعامل مسئولانه با محیط زیست برای جلوگیری از تخلیه یا تخریب منابع طبیعی و امکان کیفیت زیست محیطی طولانی مدت تعریف می شود. اجرای پایداری محیطی کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که نیازهای جمعیت امروزی بدون به خطر انداختن توانایی نسل های آینده برای برآوردن نیازهایشان برآورده می شود. وقتی به محیط طبیعی نگاه می کنیم، می بینیم که این محیط توانایی نسبتاً قابل توجهی برای جوان سازی خود و حفظ حیات خود دارد. به عنوان مثال، هنگامی که یک درخت می افتد، تجزیه می شود و مواد مغذی به خاک اضافه می شود. این مواد مغذی به حفظ شرایط مناسب کمک می کنند تا نهال های آینده بتوانند رشد کنند. وقتی طبیعت تنها می ماند، توانایی فوق العاده ای در مراقبت از خود دارد. با این حال، وقتی انسان وارد تصویر می شود و از بسیاری از منابع طبیعی فراهم شده توسط محیط زیست استفاده می کند، همه چیز تغییر می کند. اقدامات انسانی می تواند منابع طبیعی را از بین ببرد و بدون بکارگیری روش های پایداری زیست محیطی، زنده ماندن طولانی مدت می تواند به خطر بیفتد.
کشاورزی پایدار
یکی از راه هایی که پایداری زیست محیطی اعمال می شود، کشاورزی پایدار است. این به عنوان استفاده از تکنیک های کشاورزی برای محافظت از محیط زیست تعریف می شود. کشاورزی پایدار ناشی از نگرانی در مورد صنعتی شدن کشاورزی است که در قرن بیستم آغاز شد. اگرچه کشاورزی صنعتی توانایی تولید مقادیر فراوان غذا با قیمت مناسب را دارد، اما روش کشاورزی می تواند برای محیط زیست مضر باشد. روش های کشاورزی صنعتی به شدت به کودهای شیمیایی و آفت کش ها متکی هستند و تقاضای زیادی برای منابع آب و خاک دارند. همچنین، محصولات صنعتی اغلب تک محصولی هستند که شامل کشت یک محصول در سال به سال می شود. این روش ها می توانند منجر به آلودگی آب در زمانی که مواد شیمیایی به آبراه ها می ریزند، منابع آب را به دلیل استفاده بیش از حد کاهش می دهند، و فرسایش خاک و کیفیت پایین خاک به دلیل کاشت تهاجمی را به همراه دارند. با کشاورزی پایدار، کشاورزان مصرف آب را به حداقل می رسانند و وابستگی به آفت کش ها و کودهای شیمیایی را کاهش می دهند. آن ها همچنین خاک ورزی خاک را به حداقل می رسانند و هر ساله کاشت محصول را به صورت چرخشی انجام می دهند تا از کیفیت بالاتر خاک اطمینان حاصل کنند.