پرورش گورخر در ایران

الاغ وحشی آسیایی یا گور خر ایرانی (Equus hemionus) یا به طور محلی به نام های گوبی خولان، کولان ترکمن، اونگر ایرانی و خور هندی در جنوب مغولستان و بخش شمالی مجاور چین، ترکمنستان، ایران و هند پرورش یافته می شود و دوباره به قزاقستان بازگردانده شده است. ازبکستان و اسرائیل الاغ های وحشی کوچک تر و لاغرتر از اسب ها در حدود 260 کیلوگرم و 2.1 متر (طول سر تا بدن) هستند. این حیوان در دشت های کوهستانی، استپی، نیمه بیابانی و بیابانی زندگی می کند و بیشتر علف و علف می خورد، اما می تواند از میان بوته ها، درختچه ها و درختان نیز جستجو کند. توزیع جمعیت به طور مثبت توسط مراتع و منابع آبی تعیین می شود و به طور منفی تحت تأثیر تغییر زمین، چرای دام و شکار غیرقانونی است. در طول ماه های گرم و خشک تابستان، این گونه عمدتاً در فاصله 10 تا 20 کیلومتری از آب ایستاده یافت می شود. جمعیت جهانی خولان حدود 55000 نفر است که 75 درصد آن در مغولستان یافت می شود. گله ها در مغولستان می توانند بیش از 1000 نفر باشند. تا کنون بزرگترین زیر جمعیت خولان، که حدود 36000 نفر تخمین زده می شود، در گبی جنوبی یافت می شود. خولان در الگوهای عشایری کوچ می کنند و در جستجوی منابع (غذا و آب) از سایتی به مکان دیگر به شیوه ای نسبتاً غیرقابل پیش بینی حرکت می کنند. این مهاجر بزرگ می تواند صدها کیلومتر را تنها در چند هفته طی کند و برد سالانه آنها می تواند تا 70000 کیلومتر مربع را پوشش دهد.

معرفی گور خر ایرانی

اوناگر ایرانی (Equus onager) در یک محیط نیمه بیابانی یا بیابانی پایین زندگی می کند. اکنون بسیار نادر است و بعید است که در خارج از شمال شرق ایران و ذخیره گاه باد خیز در ترکمنستان زنده بماند. جمعیت کمی در دشت های نمکی نیمه بیابانی منطقه حفاظت شده کویر ایران زندگی می کنند. الاغ وحشی هندی شکلی نزدیک به هم، احتمالاً یکسان است که گاهی اوقات به عنوان نژاد E.h متمایز می شود. خور جمعیت نسبتاً کمی در نمکزار های ران از کاچ در ایالت گجرات، بقایای هزاران نفری که در پایان جنگ جهانی دوم در آنجا یافت شدند، اشغال می کنند.

گور ایرانی، گونه ای در معرض خطر انقراض

تهدیدهای اصلی شامل از دست دادن زیستگاه و تخریب محیط زیست  و تکه تکه شدن از زیرساخت های خطی، رقابت با دام برای چراگاه ها و دسترسی به آب، کاهش منابع آب و شکار غیرقانونی است. در مغولستان، در اوایل دهه 2000 میزان مصرف برای امرار معاش و تجارت غیرقانونی گوشت زیاد بود و احتمالاً منجر به کاهش موقت جمعیت شد. در حال حاضر به نظر می رسد که اعداد تثبیت شده اند، اما نظارت دقیق بر روند جمعیت در وسعت وسیع جمعیت چالش برانگیز است.

مقابله با عوامل تهدید کننده گور

 راه آهن های حصاردار و زیرساخت های مرزی تأثیر مستقیمی بر جمعیت خولان در مغولستان دارد و محدوده آن را در مرز شرقی محدود می کند. فعالیت های معدنی در حال توسعه سریع و زیرساخت های مرتبط، اگر به دقت تعدیل نشود، ممکن است زیستگاه خولان را بیشتر کنده و از دسترسی به منابع مهم (مانند آب) یا پناهگاه ها در برابر رویدادهای شدید آب و هوایی جلوگیری کند. در ترکمنستان، تصرف غیرقانونی ممکن است منجر به از دست دادن تقریباً جمعیت در باد خیز شده باشد که منبعی برای بازگرداندن به سایر نقاط در سراسر آسیای مرکزی بود.