راهنمای مصرف کود هیومیک اسید
رشد بیشتر گیاهان با استفاده برنامه ریزی شده از هیومیک اسید در سال 1984 به صورت رسمی اعلام شد. هیومیک اسید به صورت طبیعی در خاک وجود دارد و جز جدیدی نیست که اولین بار توسط انسان ساخته باشد! اما این ماده آلی به دلیل فعالیت های مختلف انسانی در طول دوره های مختلف با بحران های مختلفی در خاک مواجه میشود و در واقع کمبود آن پر رنگ تر میشود. مهم ترین عامل کمبود هیومیک اسید در خاک می تواند کشت مداوم باشد. با توجه به این که کود هیومیک اسید انواع مختلفی دارد و برای هر نوع خاک نمی توان از یک نوع هیومیک اسید استفاده کرد، لازم است با راهنمای استفاده از هیومیک اسید آشنا باشید.
استفاده از هیومیک اسید به صورت صحیح
کشت نوبتی محصولات فواید زیادی برای حفظ ویژگی های خاک دارد که شامل کنترل آفات تأمین مواد مغذی و بهبود رشد گیاهان می باشد. مثلا کاشت حبوبات که نیازمند مقدار زیادی از مواد مغذی هستند و اگر به صورت هر ساله در مزارع کشت شوند سبب به پدید آمدن آفت، علف هرز و بیماری می شود. گیاهانی که ریشه هایی بلند دارند مثل یونجه و گل آفتاب گردان سبب بالارفتن میزان نفوذ خاک و بهبود وضعیت خاک می شود. از دیگر فواید کشت محصولات متنوع در مزارع می توان به بالارفتن جمعیت میکروارگانیسم ها و موجودات زنده اشاره کرد. این ارگانیسم ها برای کنترل کردن تعداد بی شماری از آفات و بیماری ها سودمند هستند.
برخی با توجه به ترکیبات هیومیک اسید آن را منبع غنی کربن معرفی می کنند و چون بدن تمام جانداران از کربن و زنجیره های کربنی یا به صورت کلی اسکلت کربنی تشکیل شده است، این کود برای درختان سیب ، مرکبات و آلبالو بسیار مفید است و یکی از ترکیبات مهم کود مرکبات هیومیک می باشد. این منبع می تواند به صورت های مختلف وجود داشته باشد. بنابراین در استفاده از هیومیک اسید باید به نوع اسیدی که استفاده میشود دقت داشت. به صورت عمده کربن و منابع آن علاوه بر کود هیومیک اسید در گیاهان و جانوران زنده، پوشش های مختلف درم و…، بافت های مرده و بدن ساده و غیرپیچیده در موجودات ذره بینی نظیر ولوکس دیده میشود. بنابر نکات گفته شده هر ماده ای نمی تواند حاوی هیومیک اسید مدنظر ما برای گیاهان باشد. 4 راه برای شناسایی هیومیک اسید گیاهی از سایرین وجود دارد:
• مواد اولیه ماده مدنظر ما قابل تشخیص نباشد( در هیومیک اسید به سادگی در آزمایشگاه می توان منشا را تشخیص داد)
• در موادی که هیومیک اسید گیاهی نباشند، همه ی مواد قندی، فیبر، سلولز، لیگنین، بافت های پروتیینی و… تجزیه شده اند.
• اگر هیومیک اسید مدنظر ما در ساختار وجود نداشته باشد، مواد مقاومت بیشتری در برابر روش های تجزیه شدن دارند.