شوری خاک چالشی برای کشاورزی پایدار

خاک شور و کشاورزی: امروزه بهره وری کشاورزی به دلیل اثرات منفی تغییرات آب و هوایی، افزایش دمای جهانی و افزایش تنش های محیطی رو به کاهش است. بنابراین برای دستیابی به توسعه پایدار در کشاورزی و افزایش محصولات کشاورزی برای تغذیه همه مردم جهان، استفاده از راهکارهای مناسب و تکنیک های سازگار با محیط زیست و سازگار با محیط زیست برای کاهش اثرات نامطلوب این تنش ها بر گیاه ضروری به نظر می رسد. شوری خاک یک مشکل برای بهره وری کشاورزی در سراسر جهان است.

جدول تحمل گیاهان نسبت به شوری

تحمل شوری نسبت به میزان سدیم تبادلی

تنش اسمزی بر اثر شوری

بر اساس گزارش های موجود، محصولاتی که در خاک های متاثر از نمک رشد می کنند، در معرض تنش اسمزی، شرایط فیزیکی نامناسب خاک، اختلالات تغذیه ای و سمیت و کاهش عملکرد محصول هستند. محدود کردن تلفات محصول به دلیل تنش شوری یک منطقه مهم نگرانی برای مقابله با پس زمینه افزایش نیازهای غذایی است. فن آوری های جدید کشاورزی برای بهبود تولید غذا در خاک های متاثر از نمک مورد نیاز است. باکتری های ریزوسفری متحمل هالوتلر مفید مرتبط با گیاه به دلیل مکانیسم هایی مانند توسعه سیستم ریشه، بهبود ساختار خاک، افزایش جذب آب و مواد مغذی، کاهش جذب سدیم، کاهش اثرات منفی اتیلن استرس و افزایش بیان ژن ها، باعث افزایش تحمل گیاه به شوری می شوند. در مقاومت به تنش شوری نقش دارد. تلقیح میکروبی برای کاهش تنش ها در گیاهان می تواند یک گزینه سازگار با محیط زیست مقرون به صرفه تر باشد که می تواند در بازه زمانی کوتاه تری در دسترس باشد. چنین تلقیحاتی به توسعه کشاورزی پایدار در شرایط تنش شوری کمک می کند. به طور کلی پروفیل خاک دارای اهمیت زیادی در کشاورزی پایدار است.

شوری خاک چیست؟

ویژگی متمایز این خاک از نظر کشاورزی این است که دارای نمک های محلول خنثی کافی هستند تا بر رشد بیشتر گیاهان زراعی تأثیر منفی بگذارند. برای اهداف تعریف، که هدایت الکتریکی عصاره اشباع بیش از 4 دسی زیمنس بر متر در دمای 25 درجه سانتی گراد دارند. این مقدار به طور کلی در سراسر جهان استفاده می شود، اگرچه کمیته اصطلاحات انجمن علوم خاک آمریکا مرز بین خاک های شور و غیر شور را به 2 دسی زیمنس بر متر در عصاره اشباع کاهش داده است. نمک های محلول که معمولاً وجود دارند کلریدها و سولفات های سدیم، کلسیم و منیزیم هستند. نیترات ها ممکن است به ندرت در مقادیر قابل توجهی وجود داشته باشند. سدیم و کلرید تا حد زیادی غالب ترین یون ها هستند، به ویژه در خاک های بسیار شور، اگرچه کلسیم و منیزیم معمولاً به مقدار کافی برای رفع نیازهای غذایی گیاهان وجود دارند. بسیاری از آن ها حاوی مقادیر قابل توجهی گچ، در پروفیل هستند. کربنات های محلول همیشه وجود ندارند. مقدار pH خمیر خاک اشباع شده همیشه کمتر از 8.2 و اغلب نزدیک به خنثی است.

ویژگی خاک های شور

نمک های اضافی را در حالت لخته نگه می دارد به طوری که عموماً خواص فیزیکی خوبی دارند. ساختار به طور کلی خوب است و ویژگی های خاک ورزی و نفوذ پذیری در برابر آب حتی بهتر از خاک های غیر شور است. با این حال، هنگامی که با آب کم نمک شسته می شود، برخی از خاک های شور تمایل به پراکندگی دارند و در نتیجه نفوذ پذیری کمی نسبت به آب و هوا دارند، به ویژه زمانی که خاک ها رسی سنگین هستند. شستشو همچنین ممکن است به دلیل کاهش غلظت نمک باعث افزایش جزئی در pH خاک شود، اما خاک های شور، همانطور که بعداً نشان داده خواهد شد، در صورت وجود سیستم زهکشی کافی، به ندرت در هنگام شستشو به شدت سدیم می شوند.

راه های غلبه بر شوری درکشاورزی

در شرایط مزرعه،این نوع خاک را می توان با رشد لکه دار محصولات و اغلب با وجود پوسته های نمک سفید روی سطح تشخیص داد. هنگامی که مشکل نمک خفیف است، گیاهان در حال رشد اغلب دارای رنگ سبز آبی هستند. لکه های بایر و رشد گیاهان ممکن است در محصولات غلات یا علوفه ای که در مناطق نمکی رشد می کنند ظاهر شوند. وسعت و فراوانی لکه های خالی اغلب نشانه ای از غلظت نمک است. اگر سطح نمک به اندازه کافی بالا نباشد که باعث ایجاد لکه های بایر شود، ظاهر محصول ممکن است از نظر قدرت رویشی نامنظم باشد.

تشخیص خاک شور در مزارع

با این حال، مقدار متوسط، به ویژه اگر تمایل به یکنواختی در سرتاسر مزرعه داشته باشد، اغلب می تواند تشخیص داده نشود، زیرا هیچ آسیب ظاهری دیگری جز رشد محدود ایجاد نمی کند. برگ های گیاهانی که در مناطق آلوده به نمک رشد می کنند ممکن است کوچک تر و به رنگ سبز آبی تیره تر از برگ های معمولی باشند. افزایش ساکولنس اغلب ناشی از شوری است، به خصوص اگر غلظت یون کلرید در محلول خاک زیاد باشد. گیاهان در خاک های متاثر از نمک ظاهری مشابه گیاهانی دارند که در شرایط تنش رطوبتی (خشکی) رشد می کنند، اگرچه پژمردگی گیاهان بسیار کمتر است زیرا پتانسیل اسمزی محلول معمولاً به تدریج تغییر می کند و گیاهان مقدار نمک داخلی خود را به اندازه کافی تنظیم می کنند و از پژمردگی خودداری می کنید.

تاثیر شوری بر گیاهان

علائم سمیت عناصر خاص، مانند سوختگی حاشیه یا نوک برگها، معمولاً فقط در گیاهان چوبی رخ می دهد. یون های کلرید و سدیم و بور عناصری هستند که معمولاً با علائم سمی مرتبط هستند. گونه های غیر چوبی اغلب ممکن است به همان اندازه یا بیشتر از این عناصر در برگ های خود بدون آسیب ظاهری مانند گونه های چوبی تجمع کنند.