جلبک های دریایی و فواید آن ها
“جلبک دریایی” نام رایج گونه‌های بی‌شماری از گیاهان دریایی و جلبک‌هایی است که در اقیانوس‌ها و همچنین در رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و دیگر آب‌ها رشد می‌کنند. البته پرورش گیاهان آبزی همچون جلبک دریایی به صورت صنعتی در دنیا حتی در ایران رایج است.
همه چیز درباره ی گیاهان دریایی
برخی ازاین گیاهان میکروسکوپی هستند، مانند فیتوپلانکتون ها که در ستون آب معلق زندگی می کنند و پایه اکثر زنجیره های غذایی دریایی را فراهم می کنند. برخی از آنها بسیار بزرگ هستند، مانند کلپ های غول پیکری که در “جنگل های” فراوان رشد می کنند و مانند درختان قرمز زیر آب از ریشه های خود در ته دریا برج می خیزند. بیشتر آنها سایز متوسط هستند، در رنگ‌های قرمز، سبز، قهوه‌ای و مشکی هستند و تقریباً در همه جا به طور تصادفی در سواحل و خطوط ساحلی می‌شوند. “جلبک دریایی” به زبان محلی یک نام اشتباه است، زیرا علف هرز گیاهی است که به قدری گسترش می یابد که می تواند به زیستگاهی که در آن جا می گیرد آسیب برساند. (کودزو را در نظر بگیرید، “انگور مایل در دقیقه” بدنام که آب راه ها را در سراسر جنوب شرقی ایالات متحده خفه می کند). نه تنها «علف های هرز» ثابت و شناور دریا برای موجودات دریایی بی شمار، هم به عنوان غذا و هم به عنوان زیستگاه، کاملاً ضروری هستند، بلکه فواید زیادی برای ساکنان خشکی، به ویژه آن‌هایی که از انواع انسان ها هستند، فراهم می‌کنند.
انوع جلبک دریایی
هر یک از جلبک های دریایی قرمز، سبز یا قهوه ای که در امتداد سواحل دریا رشد می کنند. این گیاهان عموماً به وسیله «هولدفست‌های» ریشه مانند به کف دریا یا سایر ساختارهای جامد متصل می‌شوند که تنها عملکرد اتصال را انجام می‌دهند و مانند ریشه های گیاهان عالی مواد مغذی را استخراج نمی‌کنند. تعدادی از گونه های جلبک دریایی خوراکی هستند و بسیاری از آنها نیز برای انسان اهمیت تجاری دارند. برخی به عنوان کود و یا به عنوان منابع پلی ساکارید استفاده می شود
رشد جلبک های دریایی
اینگونه ازگیاهان دریایی اغلب رشدهای متراکمی را در سواحل سنگی یا تجمع در آب های کم عمق ایجاد می کنند. بسیاری از آنها در امتداد حاشیه دریاها، جایی که عمق آب 50 متر (حدود 165 فوت) یا کمتر است، پهنه بندی ثابتی را نشان می دهند. انواع جلبک های دریایی که در نزدیکی نقطه پر آب رشد می کنند، جایی که گیاهان اغلب در معرض هوا هستند، با انواع این گیاهان که در سطوح پایین تر رشد می کنند، جایی که قرار گرفتن در معرض آن کم یا اصلاً وجود ندارد، متفاوت است.
جلبک های قهوه ای
که معمولاً به عنوان جلبک دریایی یافت می شوند شامل کلپ و فوکوس هستند. آنها به طور گسترده در مناطق سردتر پراکنده هستند و در آبهای گرمسیری وجود ندارند. کلپ ها یکی از بزرگترین جلبک ها هستند. طول گونه های خاصی از Macrocystis و Nereocystis در مناطق اقیانوس آرام و قطب جنوب بیش از 33 متر (100 فوت) است. Laminaria، کلپ دیگر، در هر دو سواحل اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس فراوان است. گلفوید (Sargassum) به عنوان توده های شناور آزاد در گلف استریم و دریای سارگاسو رایج است.
جلبک های قرمز
جلبک های دریایی جلبک قرمز (Division Rhodophyta) عبارتند از dulse (Palmaria palmata)، Gelidium، Chondrus و Laver (Porphyra) گونه های مختلف کندروس، از جمله خزه ایرلندی (C. crispus)، نیمه پایینی منطقه را که در هنگام جزر و مد در امتداد سواحل صخره ای اقیانوس اطلس قرار دارد، فرش می کنند. گونه‌های اولوا، که معمولاً کاهوی دریایی نامیده می‌شوند، از معدود جلبک‌های دریایی نسبتاً سبز (بخش کلروفیتا) هستند.
کاردبرد جلبک ها دریایی
کاردبرد جلبک ها در نوشیدنی خزه دریایی، نوشیدنی کارائیب که از خزه دریایی خشک شده ، شیر و شیرین کننده های مختلف تهیه می شود. در اکثر دستور العمل ها، خزه دریایی را یک شب در آب لیمو خیس می کنند و سپس در آب می جوشانند، اغلب با چوب دارچین، تا زمانی که ژله مانند شود. پس از خنک شدن، آن را با شیر و شیرین کننده هایی مانند جوز هندی، شکر یا وانیل مخلوط می کنند. نوشیدنی‌های خزه دریایی در سراسر جزایر کارائیب، به‌ویژه در جامائیکا و ترینیداد، محبوب هستند و اغلب اعتقاد بر این است که این نوشیدنی‌ها مردانگی را بهبود می‌بخشند.