مقدمه ای بر حقوق کشاورزی

 این صفحه به معرفی مبحث قوانین کشاورزی می پردازد. بحث در این صفحه از ما می خواهد که دو مؤلفه کلیدی را در نظر بگیریم: قوانین و کشاورزی .

قوانین حقوق کشاورزی

حقوق کشاورزی شامل 1) کاربرد مفاهیم حقوقی اساسی (مانند حقوق مالکیت و حقوق قرارداد ها) برای مسائل ناشی از کشاورزی، و  2) مفاهیم حقوقی منحصر به فرد کشاورزی (مانند مقررات ایمنی مواد غذایی یا برنامه های حفاظت از خاک) است. ما حقوق قانونی را مطالعه خواهیم کرد که: همراهی با مالکیت ملک (مفاهیم دارایی)، برای افراد ذاتی هستند (مفاهیم جرم)، را می توان با توافق بین افراد تنظیم کرد (مفاهیم قرارداد)، و توسط جامعه نگهداری می شوند (مفاهیم نظارتی). صنعت کشاورزی به طور گسترده برای این مواد طبقه تعریف شده است. چیزی فراتر از تولید کشاورزی و مواد غذایی را شامل می شود. قانون با تغییر جامعه تغییر می کند، یا در مورد این مواد درسی، قانون با تغییر کشاورزی تعریف شده ما تغییر می کند.

مجموعه قوانین مرتبط با بخش کشاورزی

روند اساسی ممکن است تضمین کند که قوانین همچنان تغییر خواهند کرد: افزایش جمعیت انسانی و پیشرفت فناوری. با ادامه رشد جمعیت جهان، منابع زمین توسط افراد بیشتری به اشتراک گذاشته می شود. با کاهش سهم فردی ما از جهان، از نظر فیزیکی به یکدیگر نزدیک تر می شویم، منابع را به اشتراک می گذاریم، و بنابراین تعامل بیشتری داریم. این افزایش تعاملات و اشتراک منابع به ناچار منجر به نیاز به قوانین (قوانین) بیشتر در مورد نحوه تعامل و نحوه اشتراک (توزیع) منابع می شود. پیشرفت فناوری تأثیر مشابهی بر قانون دارد. 150 سال پیش، نیازی به قوانینی در مورد نحوه مهندسی و کارکرد خودروها، نحوه کار با هواپیما، نحوه استفاده از علف کش برای کنترل علف های هرز، نحوه دفع زباله های هسته ای وجود نداشت. با پیشرفت فناوری (و به پیشرفت خود ادامه خواهد داد)، باید قوانین کشاورزی به روزی در مورد نحوه استفاده از این فناوری ها وجود داشته باشد. گسترش جمعیت جهانی و فناوری های پیشرفته این اطمینان را می دهد که قوانین در آینده برای رسیدگی به مسائل و سوالاتی که در حال حاضر حتی به آنها فکر نکرده ایم، تغییر خواهند کرد.

سیستم های غذایی

کشاورزی چیزی فراتر از کشاورزی و دامداری است. شاید بتوان کشاورزی را به عنوان سیستم غذایی ما و منابعی که برای تولید غذا در حال حاضر و در آینده استفاده می شود، توصیف کرد. مسائل ممکن است مربوط به تغذیه، ایمنی مواد غذایی، تولید محصولات کشاورزی و دام، پردازش، ذخیره سازی، حمل و نقل، تامین مالی، مدیریت زباله، بازاریابی، تجارت، و این لیست ادامه دارد. اما امروزه حتی توصیف کشاورزی به عنوان غذا نیز کافی نیست. کشاورزی غذا، سوخت و محصولات زیستی است. آیا مناسب است که کشاورزی را به عنوان “استفاده از نور خورشید امروز برای تولید غذا، سوخت و محصولات زیستی برای رفع نیازهای مصرف کنند گان امروزی” توصیف کنیم؟ سوخت های فسیلی «تابش خورشید دیروز است که از طریق فرآیندهای بیولوژیکی گرفته شده و به صورت زغال سنگ، نفت و اشکال دیگر ذخیره می شود». چالش این است که آیا می توانیم با تکیه بیشتر به نور خورشید امروز، بخش بیشتری از نیازهای غذایی، فیبر و انرژی خود را برآورده کنیم.

تاثیر کشاورزی صنعتی

برای رسیدن به این هدف، ما باید نور خورشید امروز را بگیریم و کشاورزی صنعتی است که از طریق فرآیندهای بیولوژیکی (یعنی فتوسنتز) نور خورشید را جذب می کند. کشاورزی یک صنعت در حال تغییر است. تغییراتی که اغلب توسط فناوری هدایت می شوند، مانند پیشرفت در مهندسی و زیست شناسی. این صنعتی است که همیشه مورد نیاز خواهد بود زیرا بیش از 7 میلیارد نفر در جهان وجود دارند که هر روز می خواهند و نیاز به تغذیه دارند و همچنین به انرژی برای ماشین آلات و مواد اولیه کربن برای سایر محصولات نیاز دارند. این یک صنعت هیجان انگیز است که فرصت هایی را ارائه می دهد، حتی اگر فرصت های امروزی ممکن است با آنچه پدربزرگ و مادربزرگ یا پدربزرگ و مادربزرگ ما در 100 سال پیش تجربه کرده اند بسیار متفاوت باشد.